Rok liturgiczny, cz.3 – Niedziela Wielkanocna Zmartwychwstania Pańskiego

NIEDZIELA WIELKANOCNA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO.

Wreszcie doszliśmy do końca Wielkiego Postu. Ale nie jest to najważniejszy motyw naszej radości. Radość Kościoła bierze się z faktu Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Kościół w tym momencie najbardziej bierze za swoje słowa Św. Pawła z 1 Listu do Koryntian: „Jeżeli zatem głosi się, ze Chrystus zmartwychwstał, to dla czego twierdzą niektórzy spośród was, że nie ma zmartwychwstania? Jeśli nie ma zmartwychwstania, to i Chrystus nie zmartwychwstał. A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara. (… )Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli”. (1Kor 15, 12-14). Z tego właśnie faktu Kościół cieszy się, bo przejmuje wiarę Apostołów i wiarę tę przekazuje współczesnemu człowiekowi.

Aż do Nieszporów Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego trwa Triduum Paschalne i w ten sposób obejmuje ono te największe tajemnice naszej wiary; mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. Niedziela Zmartwychwstania rozpoczyna kolejny okres liturgiczny, Okres Wielkanocny, który trwa do Niedzieli Zesłania Ducha Świętego. Ogólne Normy Roku Liturgicznego i Kalendarza nazywają ten czas „wielką niedzielą,, jakby przez ten czas trwał jedna, wielka niedziela, czyli czas świętowania. Osiem początkowych dni tego Okresu są dniami Oktawy Wielkanocnej, dlatego nazywamy je wielkanocnymi.