św. Karol Boromeusz


Święty Karol Boromeusz (1538-1584)


«…Biskup to człowiek, który powinien zaprzeć się samego siebie, umartwić swoje ciało i swoją wolę. Wypełniać ma jedynie to, co jest mu poddane przez wolę Boga i cześć dla Niego oraz dla spraw i korzyści swych owieczek. Umartwienie jego życia pociągnie tych, którymi będzie kierował i dzięki temu zwyciężą niebezpiecznego nieprzyjaciela, jakiego stale nosimy w sobie. Jeśli biskup będzie pierwszy w niesieniu krzyża, wtedy będzie mógł im rzec wraz z Chrystusem: „Czyńcie to, co Ja czynię”…»

Z homilii św. Karola z 15 lipca 1584 r.


Święty Karol Boromeusz urodził się 3 października 1538 roku w szlacheckiej rodzinie Gilberta i Małgorzaty Medici we Włoszech. Jako najmłodszy syn, zgodnie ze zwyczajem, Karol został przeznaczony do stanu kapłańskiego. W wieku 7 lat otrzymał habit i klasztor w zarząd. Bardzo wcześnie Karol stracił oboje rodziców, opiekę nad nim przejął wuj – kardynał Medici, późniejszy papież Pius IV.

Karol Boromeusz uczył się najpierw w rodzinnym zamku w Arona, później studiował w Pawii prawo kanoniczne i cywilne. Zdobył dwa doktoraty. Umiał grać na wiolonczeli, znał się na sztuce.

W wieku 22 lat został kardynałem oraz administratorem archidiecezji mediolańskiej oraz protektorem Portugalii, Niderlandów, Szwajcarii i opiekunem zakonów. W roku 1563 przyjął święcenia kapłańskie, rok później sakrę biskupią i paliusz metropolity Mediolanu.

Jako doskonały doradca i dyplomata był zaangażowany w przebieg i zakończenie Soboru Trydenckiego (1545-1563). Wprowadzał w życie reformy soborowe, otwierając seminaria duchowne, oddzielając władze świeckie od kościelnych, stale wizytując powierzoną mu diecezję.

Zawsze szukał kontaktu z ludźmi. Całymi godzinami spowiadał, głosił Słowo Boże, odprawiał Msze Święte. Prostota i świętość pozwoliły mu zdobywać sobie dusze. W czasie epidemii dżumy, ospy otwierał spichlerze, sam opiekował się chorymi. Odbywał boso procesje pokutne z krzyżem i sznurem pokutnym na szyi.

26 września 1569 roku przeciwnicy reform i biskupa dokonali zamachu na jego życia, chcąc zastrzelić go  w jego kaplicy podczas modlitwy. Został tylko ranny.

Zachorował na febrę. Zmarł w opinii świętości w nocy z 3 na 4 listopada 1584 roku. Beatyfikowany w 1602 roku, kanonizowany przez Pawła V w 1610 r. Jego relikwie spoczywają w krypcie katedry mediolańskiej.


(szczegółowy życiorys świętego Karola Boromeusza

przedstawiamy na kolejnych stronach

w formie dziewięciu tematycznych artykułów o naszym Patronie)