PROBOSZCZ Z ARS KANONIKIEM HONOROWYM I KAWALEREM LEGII HONOROWEJ.
Bez przesady można stwierdzić, że około roku 1850 ksiądz Jan Maria Vianney był najbardziej znanym księdzem we Francji. Biskup Chalandon, który nastąpił po biskupie Devie w diecezji Belley, trzy miesiące po wstąpieniu na stolicę biskupią, sam osobiście zjawił się w Ars, by nałożyć na proboszcza pelerynkę kanonicką. Zaskoczony tym, ks. Vianney, zaczął przekonywać biskupa, że jego wikary, który został mu dany do pomocy w parafii, będzie godniej nosił ten strój. Biskup jednak stanowczym ruchem sam nałożył na ramiona zawstydzonego proboszcza kanonicki strój. Gdy potem, w zakrystii, ks. Jan próbował zdjąć z siebie tę szatę, wyjaśniono mu, że byłoby nietaktem wobec biskupa to uczynić. Skromny i pokorny kapłan znalazł jednak sposób, by pozbyć się kanonickiej odznaki i sprzedał ją pewnej pobożnej damie, uzyskując przez to pieniądze na misje.
Ustawiczny ruch pielgrzymów, którzy ściągali do Ars, zwrócił też uwagę na ks. Vianney władz świeckich. Podprefekt z Trevoux, margrabia de Castellane, posłał do biskupa z Belley zawiadomienie o tym, że „rząd cesarski, pragnący nagradzać prawdziwe zasługi, weźmie pod uwagę wybitne zasługi oddawane codziennie przez ks. Vianney, by czcigodnemu Proboszczowi z Ars przyznać honorowe odznaczenie. 15 sierpnia 1855 roku wiadomość o nominacji ks. Jana Marii Vianney została oficjalnie ogłoszona w dziennikach. Ks. Vianney, jak zwykle, zainteresował się, czy z tego krzyża honorowego będzie miał jakieś pieniądze na misje czy na ubogich, kiedy dowiedział się, że nie, bo jest to tytuł honorowy, chciał odmówić przyjęcia tego odznaczenia. W końcu jedfnak był zmuszony do przyjęcia tej godności, ale właściwie jej nie przyjął, bo kiedy delegat biskupa przybył, by zawiesić na szyi kapłana order, ks, Jan na to nie pozwolił. Co więcej ofiarował pudełko z krzyżem samemu delegatowi, tak że nawet nie miał go w ręku. Dopiero po śmierci do trumny włożono świętemu proboszczowi to odznaczenie, którego nie chciał nosić za życia.