Od poniedziałku po Uroczystości Zesłania Ducha Świętego weszliśmy w nowy Okres Liturgiczny, tzw, „Zwykły”. Już sama nazwa wskazuje, że jest to czas zwyczajny, wchodzimy jakby w codzienność działania i życia Kościoła i wiernych. Kościół chce przez to ukazać, że Bóg towarzyszy swojemu ludowi w jego codzienności, kiedy minęły już nadzwyczajne Tajemnice związane z objawianiem się Boga człowiekowi. Po uczczeniu największej Tajemnicy naszej wiary, a więc misterium Męki i śmierci Jezusa, Jego Zmartwychwstania i Wniebowstąpienia, uczciliśmy Zesłanie Kościołowi daru Ojca i Syna – Ducha Świętego, Który „od Ojca i Syna pochodzi”, jak wyznajemy w „Wierzę w jednego Boga”. Nastał więc czas Ducha Świętego, czas Kościoła, który poprzez sakramenty uświęca i prowadzi człowieka drogą zbawienia. Na ten „zwykły” przypadają jednak jeszcze dwie ważne uroczystości, które dopełniają i podtrzymują nasze rozumienie wiary. Są to Uroczystość Trójcy Przenajświętszej i Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Trójca Święta jest podstawą wiary chrześcijańskiej, uświadamiamy sobie i przypominamy działanie Boga Jednego, ale w trzech Osobach. Bogu Ojcu przypisujemy dzieło stworzenia, Synowi Bożemu dzieło zbawienia, a Duchowi Świętemu dzieło uświęcenia. W Wielki Czwartek rozważamy tajemnicę ustanowienia Eucharystii. W Uroczystość najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa przypominamy tę Tajemnicę, a co więcej publicznie składamy hołd Chrystusowi obecnemu wśród nas w Eucharystii. Udział w procesji Bożego Ciała jest przyznaniem się do Chrystusa, zaproszeniem Go między nasze domy, do naszego życia, do naszej codzienności. Widzimy więc, jak bardzo ten Okres zwykły jest „niezwykły”, skoro Bóg daje nam okazję do takich niezwykłych przeżyć.