Czy wierzysz?

Czy wierzysz w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, którego masz dzisiaj otrzymać w sakramencie bierzmowania, tak jak Apostołowie otrzymali Go w dzień Pięćdziesiątnicy?
5 maja 2023 r. na to pytanie Ks. Bpa Grzegorza Olszowskiego trzydziestu młodych ludzi z naszej parafii odpowiedziało donośnie: Wierzę! W Ewangelii po raz kolejny usłyszeliśmy, że to Jezus jest naszą Drogą, Prawdą i Życiem.
Po płomiennej homilii Ks. Biskupa – który przypomniał, że to wiara w Zmartwychwstanie sprawia, iż nie musimy się trwożyć, nie musimy się bać – 16 dziewcząt i 14 chłopców przyjęło Sakrament Dojrzałości Chrześcijańskiej.

Oby teraz udało im się wprowadzać w życie słowa, które w czasie Uroczystej Liturgii również wypowiedzieli: Pragniemy, aby Duch Święty, którego otrzymamy, umocnił nas do mężnego wyznawania wiary i do postępowania według jej zasad

Bóg zapłać Ks. Bpowi Grzegorzowi za udzielenie Sakramentu Bierzmowania i wszystkim, którzy przyczynili się do uświetnienia tej Uroczystości. Dziękujemy Rodzicom i Pani Katechetce za przygotowanie Młodzieży do tego ważnego momentu ich chrześcijańskiej drogi. Więcej zdjęć, za które dziękujemy Panu Czesławowi Strządała, możemy już obejrzeć w naszej Galerii.

Christus Resurrexit

Niech Zmartwychwstały Jezus
umocni nas wszystkich
na drodze do świętości
i napełni ufnością nasze serca.
Oby w naszej codzienności

były widoczne owoce
parafialnych Misji Świętych
i ten blask nadziei

Zmartwychwstania…

Serdeczne „Bóg zapłać” wszystkim, którzy przyczynili się do upiększenia naszej świątyni na Triduum Paschalne i czas Wielkanocy – Rodzinom, które tradycyjnie zbudowały wspaniały Boży Grób i zorganizowały piękne kompozycje kwiatowe, Pocztom Sztandarowym, Strażakom – za przygotowanie ogniska oraz niesienie baldachimu i latarni w Procesji Rezurekcyjnej; całej Służbie Liturgicznej: Szafarzom, Ministrantom, Organistom, Lektorkom, Psałterzystkom, Komentatorce i Fotografowi za gorliwą posługę dla wspólnoty parafialnej. Dziękuję również tym, którzy mailowo, SMS-owo i na inne sposoby przesłali Życzenia Świąteczne.

Dziękuję wszystkim wiernym, którzy tak licznie pojawili się na Celebracjach Triduum Paschalnego i na Procesji Rezurekcyjnej. Dziękujemy ks. Adamowi za wygłoszone płomienne Słowo o Zmartwychwstaniu Chrystusa i utwierdzenie w naszych sercach ziarna zasianego już w czasie Misji Świętych.

Więcej zdjęć można już obejrzeć w naszej Galerii.

Polecamy zwłaszcza dodatkowe zdjęcia
Konwentu Wielkanocnego,
który odbył się w parafii św. Maksymiliana w Rudziczce.
Dziękujemy za szybkie ich przesłanie 🙂

MISJE ŚWIĘTE

Od 26 marca do 2 kwietnia 2023 r. przeżyliśmy wyjątkowy czas łaski w naszej Parafii. Jezus stał u drzwi każdego serca jak przed drzwiami, w których klamka była tylko z jednej strony – o czym wspominał Ksiądz Misjonarz na początku naszej wspólnej drogi – od wewnątrz. Stał i czekał… Jeśli ktoś posłyszy Mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną.

Już w sobotę wieczorem, ks. Proboszcz złożył symbolicznie w ręce ks. Adama klucze naszej parafii, na znak oddania nas pod jego pieczę. W poniedziałek odbył się Dzień Osobistej Refleksji, który pozwolił nam wyciszyć się, stanąć w prawdzie i przygotować na nadchodzące nauki stanowe i kolejne słowo łaski. Ważny był codzienny Różaniec, Adoracja, możliwość skorzystania z Sakramentu Pokuty i Pojednania, z którego korzystało wielu parafian.

W poniedziałek nauki stanowe mieli mężczyźni, którzy dowiedzieli się między innymi, jak starać się być podobnym do św. Józefa. We wtorek kobiety przyglądały się temu, jak być przy boku męża (nie przed, nie za, ani nad) na wzór Maryi. Od poniedziałku do środy dzieci ze szkoły podstawowej również spotkały się w kościele, by posłuchać Słowa, przyjąć Sakrament Pokuty i Pojednania oraz uczestniczyć w Eucharystii w ich intencji. Dzieciom podobały się przykłady poparte rekwizytami, zdjęcia z misji, a także filmy obrazujące życie i posługę misjonarzy na drugim końcu świata.

Dzień Żywej Wiary pomógł nam odnowić Sakrament Chrztu Św. w świetle rozpalonych świec. Dzień Pokuty i Pojednania był istotnym elementem rekolekcji, ks. Adam wspominał o ważności tego sakramentu i tego, że trwanie w grzechu jest nieszczęściem. Wystarczy chcieć i ciągle na nowo zaczynać u krat konfesjonału.

Wzruszającym momentem był Dzień Rodziny, w którym 81 par ponownie stanęło niejako na ślubnym kobiercu przepraszając się i przyrzekając sobie wierność i uczciwość aż do śmierci. W piątek rano modliliśmy się z chorymi – w kościele, ale także w ich domach. Wieczorem poszliśmy na parafialny Cmentarz, gdzie modliliśmy się za tych, którzy nie doczekali już tych misji. A z niego Drogą Krzyżową do kościoła. Pogoda była wymodlona…

Następnie przyszedł czas na I sobotę kwietnia – Dzień poświęcony Matce Bożej. Każde z dzieci mogło otrzymać specjalne błogosławieństwo przez nałożenie rąk. Czciciele Maryi, Róże Różańcowe, Dzieci Maryi i Ministranci mogli przyjrzeć się pracy misjonarzy w Papui, Indonezji i na Kubie. Wieczorem, na Nabożeństwie Fatimskim, w tradycyjnej procesji daliśmy świadectwo wiary. Przed Apelem Jasnogórskim o. Adam powierzył naszą wspólnotę naszej najlepszej Matce i Królowej.

W niedzielę radośnie zabiły dzwony. Nie tylko z okazji Niedzieli Palmowej, ale na znak uroczystego zakończenia Misji Świętych, któremu towarzyszyło poświęcenie krzyży, ucałowanie Krzyża Misyjnego i łaska odpustu zupełnego.

Bóg zapłać Bogu Ojcu za wszelkie łaski. Za to, że przyszedł do nas w tym świętym czasie. Bóg zapłać Księdzu Misjonarzowi za wielką posługę i wszystkim uczestnikom otwartym na działanie Ducha Świętego.

Więcej zdjęć do obejrzenia w naszej Galerii.

MISJE ŚWIĘTE w Kryrach

PROGRAM MISJI ŚWIĘTYCH
w parafii św. Karola Boromeusza w Kryrach
25.03 – 02.04.2023 r.
Misje poprowadzi ks. dr hab. Adam Sobczyk
Misjonarz Świętej Rodziny

Sobota – 25 marca 
17.00 – Uroczysta Msza św. na rozpoczęcie Misji Świętych
Modlitwa do Ducha Świętego i przekazanie stuły, kluczy kościoła
oraz Ewangeliarza – symbolu władzy i głoszenia słowa Bożego.

Niedziela – 26 marca – Dzień rozpoczęcia Misji Świętych
  7.30 – Msza św. z nauką misyjną
10.00 – Msza św. z nauką misyjną
13.30 – Msza św. z nauką misyjną
14.30 – Gorzkie Żale z Kazaniem Pasyjnym

Poniedziałek – 27 marca – Dzień osobistej refleksji
  7.30 – Modlitwa Różańcowa
  8.00 – Msza św. z nauką misyjną
10.00 – Spotkanie misyjne dla dzieci młodszych
12.00 – Spotkanie misyjne dla dzieci starszych
17.00 – Adoracja Najświętszego Sakramentu
– Nabożeństwo misyjne
17.30 – Modlitwa Różańcowa
18.00 – Msza św. z nauką misyjną dla wszystkich
– po Mszy Świętej – NAUKA MISYJNA DLA KOBIET

Wtorek – 28 marca – Dzień żywej wiary
Na Msze Św. przynosimy świece w czasie Mszy Świętych odnowienie
przyrzeczeń Sakramentu Chrztu Św. i Sakramentu Bierzmowania.
  7.30 – Modlitwa Różańcowa
  8.00 – Msza św. z nauką misyjną
10.00 – Spotkanie misyjne dla dzieci młodszych
(okazja do Spowiedzi)
12.00 – Spotkanie misyjne dla dzieci starszych
(okazja do Spowiedzi)
17.00 – Adoracja Najświętszego Sakramentu
– Nabożeństwo misyjne
17.30 – Modlitwa Różańcowa
18.00 – Msza św. z nauką misyjną dla wszystkich
– po Mszy Świętej – NAUKA MISYJNA DLA MĘŻCZYZN

Środa – 29 marca – Dzień przebaczenia i pojednania
  7.30 – Modlitwa Różańcowa
  8.00 – Msza św. z nauką misyjną
10.00 – Msza św. z nauką misyjną dla wszystkich dzieci.
17.00 – Adoracja Najświętszego Sakramentu
– Nabożeństwo pokutne
17.30 – Modlitwa Różańcowa
18.00 – Msza św. z nauką misyjną dla wszystkich
– po Mszy Świętej – NAUKA MISYJNA DLA MŁODZIEŻY

Czwartek – 30 marca – Dzień rodziny chrześcijańskiej
  7.30 – Modlitwa Różańcowa
  8.00 – Msza św. z nauką misyjną dla małżeństw starszych
odnowienie przyrzeczeń małżeńskich – błogosławieństwo rodzin
17.00 – Adoracja Najświętszego Sakramentu
– Nabożeństwo do Świętej Rodziny
17.30 – Modlitwa Różańcowa
18.00 – Msza św. z nauką misyjną dla małżeństw młodszych
odnowienie przyrzeczeń małżeńskich – błogosławieństwo rodzin

Piątek – 31 marca – Dzień Krzyża
  7.30 – Modlitwa Różańcowa
  8.00 – Msza św. z nauką misyjną dla chorych i starszych
od godz. 9.30 odwiedziny chorych i starszych parafian
17.00 – na Cmentarzu – Nabożeństwo wdzięczności Bogu
za zmarłych przodków, którzy przekazali nam życie,
wiarę i wywalczyli wolność
DROGA KRZYŻOWA do kościoła
18.00 – Msza św. z nauką misyjną

I Sobota – 1 kwietnia – Dzień poświęcony Matce Najświętszej
  7.30 – Modlitwa Różańcowa
  8.00 – Msza św. z nauką misyjną
10.00 – Nabożeństwo dla dzieci przedszkolnych
z błogosławieństwem dzieci i matek w stanie błogosławionym
12.00 – Spotkanie Misyjne dla wszystkich Czcicieli Matki Bożej,
          Róż Różańcowych, Dzieci Maryi i Ministrantów.
16.30 – Modlitwa Różańcowa
17.00 – Msza św. z kazaniem dla wszystkich
Po Mszy Świętej Nabożeństwo Fatimskie, uroczysta procesja
wokół kościoła ze świecami zakończona zawierzeniem Parafii
Najświętszej Rodzinie z Nazaretu i Apelem Maryjnym.

Niedziela Palmowa – 2 kwietnia – Dzień zakończenia Misji Świętych
Na godz. 14.30 pod Krzyż Misyjny przynosimy krzyże.
  7.30 – Msza św. z nauką misyjną
10.00 – Msza św. z nauką misyjną
13.30 – Uroczysta Msza Święta na zakończenie Misji Świętych.
Po Mszy Świętej nabożeństwo zakończenia Misji Świętych,
procesja do Krzyża Misyjnego – odnowienie przyrzeczeń Krzyżowi
ADORACJA KRZYŻA MISYJNEGO – Błogosławieństwo Apostolskie
przekazanie Ewangeliarza, stuły i kluczy od kościoła Proboszczowi
oraz oficjalne podziękowanie Misjonarzowi.

Okazja do spowiedzi:
codziennie w czasie Adoracji
i Modlitwy Różańcowej.

Pomoc dla Turcji i Syrii

KOMUNIKAT ARCYBISKUPA KATOWICKIEGO
W SPRAWIE POMOCY OFIAROM

TRZĘSIENIA ZIEMI W TURCJI I SYRII

Drodzy Diecezjanie! Bracia i Siostry!

Kościół w Polsce jednoczy się dzisiaj na modlitwie w intencji ofiar trzęsienia ziemi w Turcji i Syrii, której towarzyszy niezbędna wobec rozmiarów tragedii pomoc finansowa.
Proszę Was zatem, Bracia i Siostry, o otwartość serca i hojną ofiarność, którą można okazać poprzez indywidualne wpłaty na konto Caritas Archidiecezji Katowickiej. Szczegółowe informacje w tej sprawie zostaną umieszczone na stronach internetowych i w mediach parafialnych.
Pomoc poszkodowanym będzie udzielana we współpracy z siostrzanymi organizacjami sieci Caritas. Zebrane środki zostaną w pierwszej kolejności przeznaczone na zaspokojenie najpilniejszych potrzeb osób poszkodowanych, takich jak żywność, opieka medyczna, ciepłe i bezpieczne schronienie. W dalszej kolejności będziemy wspierali odbudowę i rewitalizację zniszczonych obszarów, a także lokalną ludność w jej bieżących potrzebach.
Za każdy dar serca i wrażliwość, którą rodzi chrześcijańskie miłosierdzie, składam wszystkim serdeczne Bóg zapłać!

† Wiktor Skworc
Arcybiskup
Metropolita Katowicki

Wszelkie informacje o możliwościach udzielania pomocy
poszkodowanym znajdują się pod poniższym kodem QR.

Przygotowanie do Misji

Od V Niedzieli Wielkiego Postu, czyli od 26 marca 2023 r. będziemy w naszej Parafii przeżywać Misje Święte. Poprowadzi je Misjonarz Świętej Rodziny, obecnie Mistrz Nowicjatu – ks. dr hab. Adam Sobczyk.

Już teraz odmawiajmy jak najczęściej modlitwę w intencji dobrego przeżycia tego czasu łaski.

MODLITWA
W INTENCJI MISJI ŚWIĘTYCH

O dobry i miłosierny Boże!
Prosimy Cię o błogosławieństwo
dla Misji świętych,
które odbędą się w naszej parafii.
Spraw łaskawie, żeby te Misje święte
przyniosły Tobie większą chwałę,
a duszom naszym zbawienny pożytek.
Ty bowiem chcesz, żeby wszyscy ludzie
poznali prawdę i byli zbawieni,
lecz bez Twojej łaski nic nie możemy uczynić.
Dlatego z wielką ufnością wołamy do Ciebie
słowami Twojego Syna: „Przyjdź Królestwo Twoje!”
Panie Jezu! Pomóż nam dobrze przeżyć te Misje święte.
Napełnij nas pragnieniem
ratowania nie tylko własnej duszy,
ale też zbawienia dusz bliźnich naszych,
którzy żyją daleko od Ciebie.
Duchu Święty Boże! Pomagaj misjonarzom i nam,
aby za łaską Two­ją odnowiło się oblicze naszej parafii.
Maryjo, Matko Boża i Ucieczko grzeszników,
bądź Matką parafii naszej
i wspieraj nas prośbami Swymi. Amen

* * * Harmonogram * * *

HARMONOGRAM  ODŚNIEŻANIA

GRUPA 1ul. Wyzwolenia – od kościoła w kierunku Suszca, ul. Wodna, ul. Rolnicza, ul. Owocowa, ul. Spokojna, ul. Jasna.
GRUPA 2ul. Wyzwolenia – od kościoła w kierunku Mizerowa, ul. Herbowa, ul. Kręta, ul. Pocztowa, ul. Krótka
GRUPA 3ul. Nierad – od Suszca do ul. P. Garusa, ul. Skotnicza, ul. Wilcza
GRUPA 4ul. Nierad – od ul. P. Garusa w kierunku Mizerowa, ul. Pawła Garusa, ul. Kasztanowa, ul. Franciszka Klimy
GRUPA 1 – 19.02.2023 – 25.02.2023
GRUPA 2 – 26.02.2023 – 04.03.2023
GRUPA 3 – 05.03.2023 – 11.03.2023
GRUPA 4 – 12.03.2023 – 19.03.2023

Świętowanie Ministrantów

18 listopada br. na Mszy św. szkolnej wspominaliśmy nie tylko błog. Karolinę – dziewicę i męczennicę, ale także św. Tarsycjusza – męczennika, patrona wszystkich Ministrantów.

Dziękowaliśmy naszym przedstawicielom Parafialnej Służby Liturgicznej za ich gorliwą służbę przy ołtarzu i cieszyliśmy się, że do tego grona dołączyli dwaj nowi kandydaci – Bartosz i Kacper.

Prośmy dla nich o gorliwość i obowiązkowość w wypełnianiu tej zaszczytnej posługi. Zachęcajmy też innych chłopców po I Komunii, by zastanowili się, czy i oni nie chcieliby takiej służby pełnić. Nawet św. Jan Paweł II wspominał, że sam był – niezbyt gorliwym – ministrantem, a wyrósł z niego taki wspaniały Papież. Oby zatem i w naszej parafii nigdy nie zabrakło takich, którzy we wspólnocie Ministrantów będą do świętości i doskonałości wytrwale dążyć. Po Mszy św. – pierwszy raz w komfortowych warunkach – Ministranci mogli poświętować w Domu Parafialnym.

Mimo zimowej już aury, w ogrzewanej salce, mogli rozruszać przed Mundialem piłkarzyki i pobiesiadować przy stole. Oglądając pamiątkowe zdjęcia z poprzednich uroczystości wspominali starszych kolegów i pośmiali się oglądając siebie za dawnych lat…

Więcej zdjęć, za które tradycyjnie dziękujemy panu Adamowi Kotas, można już obejrzeć w naszej Galerii.

Głos Episkopatu

STANOWISKO
RADY STAŁEJ KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI
WOBEC DZIAŁAŃ JANA PAWŁA II
ODNOSZĄCYCH SIĘ DO PRZESTĘPSTW SEKSUALNYCH

WOBEC MAŁOLETNICH

W przestrzeni publicznej coraz częściej słyszymy pytania o postawę Jana Pawła II wobec dramatu wykorzystywania seksualnego osób małoletnich i bezbronnych przez duchownych, a także o sposób reagowania na tego rodzaju przestępstwa podczas jego pontyfikatu. Coraz głośniej stawiana jest teza, że Papież nie podchodził właściwie do tego rodzaju czynów i niewiele robił, aby ten problem rozwiązać, a nawet go ukrywał. Wydaje się, że panuje swego rodzaju moda na formułowanie tego typu opinii. Wpisuje się to w próby podważenia autorytetu Jana Pawła II, a nawet zakwestionowania jego świętości, potwierdzonej w procesie beatyfikacyjnym i kanonizacyjnym. W  konsekwencji stanowi to usiłowanie pomniejszenia znaczenia tego wyjątkowego pontyfikatu dla Kościoła, świata, kultury i człowieka.

Medialny atak na św. Jana Pawła II i jego pontyfikat znajduje także swoją przyczynę w nastawieniu do jego nauczania, wyrażonego chociażby w takich encyklikach, jak Redemptor hominis czy Veritatis splendor, a także w głoszonej przez niego teologii ciała, co  nie odpowiada współczesnym ideologiom propagującym hedonizm, relatywizm i nihilizm moralny.

W tej sytuacji uczciwe szukanie prawdy i dawanie jej świadectwa jest obowiązkiem każdego prawego sumienia. Spojrzenie na działania Jana Pawła II powinno uwzględniać kontekst historyczny i ówczesny stan wiedzy, a także uwarunkowania, w jakich on żył. Były one naznaczone przede wszystkim następstwami rewolucji kulturowej 1968 roku, odrzucającej obiektywne kryteria moralności i osobowej odpowiedzialności. Powszechnie głoszono, zwłaszcza w środowiskach uniwersyteckich Zachodu, że wszystko ma tę samą wartość i że, w konsekwencji, nie istnieje odtąd żadna różnica między dobrem i złem, prawdą i fałszem, pięknem i brzydotą. Obecnie pojawiają się nowe ideologie, które są spuścizną rewolucji 1968 roku. Podważają one chrześcijańską antropologię, której podstawową prawdą jest stworzenie człowieka przez Boga, jako kobietę i mężczyznę, na Jego obraz i podobieństwo. W sposób oczywisty walka z chrześcijańską wizją człowieka łączy się z próbami podważania wielkiego autorytetu, jakim na całym świecie cieszy się św. Jan Paweł II, który z ogromną mocą głosił tę wizję na wszystkich współczesnych mu areopagach.

Starając się zrozumieć podejście Jana Pawła II do problemu wykorzystywania seksualnego małoletnich, pragniemy pokazać konsekwentnie podejmowane przez niego działania.

  1. Już w początkach pontyfikatu w wprowadzonym przez Jana Pawła II w 1983 roku nowym „Kodeksie Prawa Kanonicznego” jednoznacznie zobligowano przełożonych kościelnych do karania sprawiedliwą karą członków kleru, będących sprawcami wykorzystania seksualnego małoletnich, nie wyłączając wydalenia ich ze stanu duchownego.

W 1992 roku Jan Paweł II ogłosił „Katechizm Kościoła Katolickiego”, który w artykule 2389 stwierdza, że „nadużycia seksualne popełniane przez dorosłych na dzieciach lub młodzieży powierzonych ich opiece” są grzechem, będącym „jednocześnie gorszącym zamachem na integralność fizyczną i moralną młodych, którzy będą nosić jego piętno przez całe życie, oraz pogwałceniem odpowiedzialności wychowawczej”.

  1. Prawdopodobnie pierwszy poważny sygnał o przestępstwach seksualnych popełnianych przez duchownych na szkodę osób małoletnich dotarł do Jana Pawła II z Kościoła w Stanach Zjednoczonych w 1985 roku za pośrednictwem nuncjusza apostolskiego w Waszyngtonie. Była to analiza dotycząca nieskuteczności dotychczasowych działań Kościoła w USA wobec sprawców wspomnianych przestępstw. O rzeczywistej skali tego zjawiska nie miano jednak wtedy pełnego wyobrażenia.
  2. Podczas wizyty ad limina episkopatu USA w 1993 roku Jan Paweł II zauważył, że biskupi nie byli jednomyślni w stosowaniu prawa karnego w odniesieniu do przestępstw seksualnych popełnianych przez duchownych. Dominowała tendencja do minimalizowania znaczenia prawa karnego w życiu wspólnoty kościelnej, a istniejące narzędzia prawne często nie były stosowane. Nie uświadamiano sobie również tego, jak głębokie i szkodliwe dla psychiki ofiar mogą być skutki tych przestępstw. W tym samym bowiem czasie w skali światowej rosły w siłę ruchy domagające się legalizacji pedofilii.

Po tej wizycie w liście do biskupów amerykańskich Jan Paweł II napisał: „kanoniczne kary, które są przewidziane za niektóre przestępstwa i wyrażają społeczną dezaprobatę wobec zła, są w pełni uzasadnione. Pomagają one zachować wyraźne rozróżnienie między dobrem a złem, przyczyniają się do moralnego zachowania, a także tworzą właściwą świadomość wagi popełnionego zła”.

W drugiej części tego listu Jan Paweł II przestrzegał przed traktowaniem zła moralnego jako okazji do sensacji. „Zło rzeczywiście może być sensacyjne, ale sensacyjność wokół niego jest zawsze niebezpieczna dla moralności” – pisał. Możliwe, że ten sposób myślenia Papieża był pewną konsekwencją wynikającą z jego polskich bolesnych doświadczeń, gdy pod rządami komunistów mass media były niejako urzędowo wrogie wobec Kościoła i częstokroć pojawiające się w niej informacje były po prostu kłamstwami i oszczerstwami. Postawa nieufności i niedowierzania wobec pojawiających się zarzutów dotyczących duchownych była zatem w dużej mierze uzasadniona, tym bardziej że w systemie komunistycznym były one często sposobem dyskredytowania pozycji i działania Kościoła oraz okazją do werbowania współpracowników spośród duchowieństwa.

  1. Wydaje się, że w okresie od połowy lat osiemdziesiątych do połowy lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku skandal wykorzystania seksualnego rysował się dla Jana Pawła II głównie jako problem Kościoła w Stanach Zjednoczonych i w krajach anglosaskich. Dlatego w 1994 roku wydał on indult dla Kościoła w USA, którego celem było zapewnienie większej ochrony dzieci i młodzieży poprzez uzgodnienie przepisów kościelnych z prawem amerykańskim. Dokument ten podniósł wiek ochrony osób małoletnich z 16 do 18 lat i wydłużył okres przedawnienia przestępstw wykorzystania seksualnego małoletnich do 10 lat od ukończenia 18. roku życia przez osobę skrzywdzoną. Dwa lata później, w 1996 roku, Papież wydał podobny indult dla Kościoła w Irlandii, skąd również zaczęły napływać informacje o przestępstwach seksualnych popełnionych przez duchownych.

Świadomość Papieża dotycząca skali i skutków tych przestępstw wzrastała zatem wraz z upływem lat. Stawało się dla niego coraz bardziej jasne, że biskupi i wyżsi przełożeni zakonni nie podejmowali adekwatnych i przewidzianych prawem działań oraz że nie radzili sobie z ich stosowaniem.

  1. Dlatego, pomimo posoborowych tendencji decentralizacyjnych, w 2001 roku Jan Paweł II wydał dokument Sacramentorum sanctitatis tutela dla całego Kościoła. Dziecko zostało w nim ukazane jako jeden z największych skarbów, który za wszelką cenę należy chronić. Krzywda wyrządzona dziecku w sferze seksualnej została uznana za jedno z najcięższych przestępstw kościelnych i zrównana z profanacją Najświętszego Sakramentu czy złamaniem tajemnicy spowiedzi. Aby uniknąć bagatelizowania tych przestępstw w ramach Kościołów lokalnych, Papież na mocy tego dokumentu ustanowił jurysdykcję Stolicy Apostolskiej nad wszystkimi przypadkami wykorzystania seksualnego małoletnich od momentu uprawdopodobnienia się przestępstwa i nakazał jego zgłoszenie do Kongregacji Nauki Wiary. Odtąd postępowania karne prowadzone w tych sprawach zostały zarezerwowane Stolicy Apostolskiej i po dzień dzisiejszy pozostają pod jej ścisłą kontrolą. Decyzja ta pokazała, że Jan Paweł II zdał sobie sprawę ze skali i globalnego charakteru kryzysu spowodowanego wykorzystaniem seksualnym dzieci i młodzieży. Ta zmiana w stosowaniu i egzekwowaniu prawa była prawdziwie bezprecedensowa. Z perspektywy czasu widać, że okazała się ona punktem przełomowym w walce Kościoła z przestępstwami seksualnymi we własnych szeregach. W ślad za tymi decyzjami Jana Pawła II Stolica Apostolska zobowiązała wszystkie Episkopaty do wprowadzenia szczegółowych norm postępowania w takich przypadkach, przy równoczesnym respektowaniu prawa świeckiego.
  2. Przejawem wzrastającej świadomości Papieża było jego przemówienie do kardynałów amerykańskich w kwietniu 2002 roku podczas spotkania, które było bezpośrednim następstwem fali ujawnień przestępstw wobec dzieci i małoletnich dokonanych przez osoby duchowne, sprowokowanej przez serię artykułów zamieszczonych w dzienniku „Boston Globe”. Dokonując diagnozy kryzysu, Jan Paweł II wskazał na ból osób zranionych przestępstwem. Ofiary nadużyć oraz ich rodziny zapewnił o „swojej głębokiej solidarności i trosce”. Zaznaczył przy tym, że zmierzenie się z tymi bolesnymi skutkami musi odmienić Kościół i uczynić go bardziej świętym. Podkreślił też, że kto krzywdzi młodych, jest tej świętości zaprzeczeniem i że „w kapłaństwie i życiu zakonnym nie ma miejsca dla tych, którzy krzywdziliby małoletnich”. Za istotną część problemu uznał też fakt, że „wielu czuje się zranionych sposobem podejścia hierarchów do tych przestępstw” oraz ich „decyzjami, które w skutkach okazały się błędne”. Podana przez Papieża diagnoza kryzysu jest zatem jasna, a kierunek działań, które mają uzdrowić sytuację – jednoznaczny.
  3. Z przedstawionych działań Jana Pawła II wobec ujawniającego się coraz wyraźniej kryzysu wyłania się obraz Pasterza, który odważnie i zdecydowanie pragnął się z nim zmierzyć, będąc równocześnie świadomy, że kryzys ten może zagrozić zdolności Kościoła do właściwego pełnienia jego misji w świecie. Papież doszedł do wniosku, że tylko „Kościół, stawiający czoła problemowi wykorzystywania z jasnością i determinacją” może również pomóc społeczeństwu przeciwstawić się pladze przestępstw seksualnych wobec małoletnich i bezbronnych. Widząc, że wobec tego problemu punktowe odpowiedzi nie są wystarczającym rozwiązaniem, w 2001 roku Papież podjął decydujący krok i zmienił prawo, które stało się narzędziem dla całego Kościoła. Tą zmianą uruchomił proces oczyszczania Kościoła, kontynuowany przez jego następców: papieży Benedykta XVI i Franciszka.

Usiłując dzisiaj zrozumieć ówczesną sytuację, trzeba też uwzględnić dominującą wtedy także w Kościele mentalność dyskrecji. Jeśli więc nawet podejmowano jakieś działania, to jednocześnie panował lęk i opór przed ich transparentnym komunikowaniem.

Ponadto lektura raportu Stolicy Apostolskiej dotyczącego byłego kard. Theodora McCarricka każe stawiać pytania o to, w jakim stopniu Jan Paweł II był rzetelnie informowany przez powołane do tego organy, a w jakim stopniu pewne decyzje były podejmowane bez jego wiedzy na innych szczeblach władzy, zgodnie z kompetencjami. W każdym razie raport nt. McCarrica nie pokazuje jakiegokolwiek „tuszowania” czy „zamiatania pod dywan” przez Jana Pawła II przestępstw seksualnych, których dopuścili się duchowni.

Próba zrozumienia postawy i działań świętego Jana Pawła II może być dla nas szansą na uświadomienie sobie, że działanie Boże przechodzi przez zwykłe – uwarunkowane kontekstem dziejowym i osobistą historią – człowieczeństwo. Jest także dla nas drogą do głębszego zrozumienia świętości, która polega na heroicznym przeżywaniu wiary, nadziei i miłości. Papież wielką wrażliwością otaczał każdego człowieka, o czym świadczy jego życie i nauczanie. Ogłoszenie przez Kościół świętości człowieka nie jest stwierdzeniem jego bezgrzeszności, a tym bardziej bezbłędności, lecz uznaniem świadectwa jego więzi z Chrystusem, mimo i na przekór ludzkim ograniczeniom i uwarunkowaniom.

Bezspornym faktem jest, że Jan Paweł II był papieżem, który zgodnie z nabywaną wiedzą podjął zdecydowaną walkę z przypadkami wykorzystywania seksualnego dzieci i małoletnich przez niektórych duchownych oraz wprowadził obowiązujące w całym Kościele normy  rozliczania tego typu przestępstw, podkreślając, że w „stanie kapłańskim i życiu zakonnym nie ma miejsca dla tych, którzy krzywdziliby młodych”. Rozpoczął jakże ważny i kontynuowany do dziś proces oczyszczenia Kościoła w tej sferze.

Jasna Góra, 14 listopada 2022 roku