Parafia św. Karola Boromeusza w Kryrach

Od poniedziałku po Uroczystości Zesłania Ducha Świętego weszliśmy w nowy Okres Liturgiczny, tzw, „Zwykły”. Już sama nazwa wskazuje, że jest to czas zwyczajny, wchodzimy jakby w codzienność działania i życia Kościoła i wiernych. Kościół chce przez to ukazać, że Bóg towarzyszy swojemu ludowi w jego codzienności, kiedy minęły już nadzwyczajne Tajemnice związane z objawianiem się Boga człowiekowi. Po uczczeniu największej Tajemnicy naszej wiary, a więc misterium Męki i śmierci Jezusa, Jego Zmartwychwstania i Wniebowstąpienia, uczciliśmy Zesłanie Kościołowi daru Ojca i Syna – Ducha Świętego, Który „od Ojca i Syna pochodzi”, jak wyznajemy w „Wierzę w jednego Boga”. Nastał więc czas Ducha Świętego, czas Kościoła, który poprzez sakramenty uświęca i prowadzi człowieka drogą zbawienia. Na ten „zwykły” przypadają jednak jeszcze dwie ważne uroczystości, które dopełniają i podtrzymują nasze rozumienie wiary. Są to Uroczystość Trójcy Przenajświętszej i Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Trójca Święta jest podstawą wiary chrześcijańskiej, uświadamiamy sobie i przypominamy działanie Boga Jednego, ale w trzech Osobach. Bogu Ojcu przypisujemy dzieło stworzenia, Synowi Bożemu dzieło zbawienia, a Duchowi Świętemu dzieło uświęcenia. W Wielki Czwartek rozważamy tajemnicę ustanowienia Eucharystii. W Uroczystość najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa przypominamy tę Tajemnicę, a co więcej publicznie składamy hołd Chrystusowi obecnemu wśród nas w Eucharystii. Udział w procesji Bożego Ciała jest przyznaniem się do Chrystusa, zaproszeniem Go między nasze domy, do naszego życia, do naszej codzienności. Widzimy więc, jak bardzo ten Okres zwykły jest „niezwykły”, skoro Bóg daje nam okazję do takich niezwykłych przeżyć.

W czasie Wielkanocnym, który, jak wiemy, jest obchodzony jako jedna Wielka Niedziela Zmartwychwstania Chrystusa, są pewne akcenty godne podkreślenia. Są to przede wszystkim: Wniebowstąpienie Pańskie i Zesłanie Ducha Świętego. Wprawdzie należą one do Okresu Wielkanocnego, jako części Roku Liturgicznego, po Okresie Wielkiego Postu a przed dalszym ciągiem Okresu Zwykłego gdyż nie tworzą osobnej kategorii w Roku Liturgicznym. Wniebowstąpienie Pańskie jest obchodzone 40 dni po Uroczystości Zmartwychwstania Chrystusa. Już od kilku lat obchodzi się tę Uroczystość w VII Niedzielę Wielkanocy, dotychczas bowiem była obchodzona w czwartek po VI Niedzieli Wielkanocnej. Kościół chciał przez to zaakcentować związek tej Tajemnicy Chrystusa z Niedzielą, jako pamiątką i obchodem Jego Zmartwychwstania. Dla chrześcijanina bowiem niedziela jest Dniem Pańskim, Dniem świętym.

Zgodnie z życzeniem Pana Jezusa, wyrażonym w objawieniach do Siostry Faustyny Marii Kowalskiej, Święto Miłosierdzia Bożego ma być obchodzone w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, co wskazuje na ścisły związek pomiędzy Wielkanocną Tajemnicą Odkupienia, a tym Świętem. Liturgia tego dnia najpełniej wychwala Boga w tajemnicy Jego Miłosierdzia. Święto Miłosierdzia ma być nie tylko dniem szczególnej czci Boga w tej tajemnicy, ale także dniem łaski dla wszystkich ludzi, a szczególnie dla grzeszników. Pan Jezus związał bowiem z tym Świętem wielkie obietnice. Największą z nich związał z Komunią świętą, przyjętą w tym dniu – jest to obietnica „zupełnego oczyszczenia z win i kar”, czyli takiej łaski, jaką otrzymujemy tylko w Sakramencie Chrztu Świętego. Wielkość tego Święta polega też na tym, że wszyscy, nawet ci, którzy dopiero w tym dniu się nawracają, mogą uprosić wszelkie łaski, jeśli one są zgodne z wola Boga. „Chcę – powiedział Pan Jezus do Siostry Faustyny – aby ten Obraz (…) był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy; ta niedziela ma być Świętem Miłosierdzia (Dz. 49). Pragnę, aby Święto Miłosierdzia było ucieczka i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mojego; wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia Mojego. Która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski; niech się nie lęka zbliżyć do Mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jak szkarłat (Dz. 699) Święto to wyszło z wnętrzności miłosierdzia Mojego dla pociechy świata całego (Dz 1517) … i jest zatwierdzone w głębokościach zmiłowań Moich (Dz. 420).”

Wydaje się, że nie potrzeba żadnych innych zachęt i motywacji, aby korzystać w tę Niedzielę Święta Miłosierdzia Bożego z tych obietnic, jakie dał nam sam Pan Jezus. Co więcej, odrzucanie tych łask, jakie możemy zyskać w tym dniu, byłoby zuchwalstwem i urąganiem Bożemu Miłosierdziu, a przecież na co, jak nie na Miłosierdzie Boże, my grzesznicy możemy liczyć.

NIEDZIELA WIELKANOCNA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO.

Czytaj dalej Rok liturgiczny, cz.3 – Niedziela Wielkanocna Zmartwychwstania Pańskiego